Łucjan Dąbrowski (1907 - 1989).

 Urodził się 23 października 1907 roku, jako pierwsze dziecko Franciszka i Karoliny.

W Żołyni ukończył szkołę powszechną, naukę na poziomie szkoły średniej kontynuował w II Gimnazjum im. Karola Szajnochy we Lwowie, które ukończył w 1931 roku.

Następnie rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, których jednak nie ukończył.

W czerwcu 1935 roku rozpoczął pracę w Sądzie Grodzkim w Zaleszczykach, na stanowisku sekretarza i pełnił tę funkcję do ostatnich dni września 1939 roku.

Pod okupacją radziecką do końca roku pozostawał bez pracy,dorywczo pracował przy budowie dróg, następnie udało mu się zatrudnić w Zarządzie Drogowym, gdzie był sekretarzem- buchalterem ( od 1 stycznia do 31 lipca 1940 roku).

Od września 1940 roku został nauczycielem w Polskiej Szkole Średniej w Zaleszczykach, gdzie pracował do czerwca 1941 roku. Po napaści Niemiec na ZSRR znowu pozostał bez środków do życia.

Do domu w Żołyni udało mu się wrócić dopiero w roku 1942 lub 1943.

Po wyzwoleniu Żołyni spod okupacji niemieckiej pracował jako sekretarz w Zarządzie Gminy( od 1 lipca 1945 do 31 sierpnia 1946 roku. Przeszedł wówczas operację żołądka, która nadszarpnęła jego zdrowie.

Następne lata zawodowej aktywności związał z sąsiednią miejscowością Rakszawa, gdzie podjął pracę nauczyciela w Szkole Włókienniczej. Pracował tam od 1 września 1946 do 31 sierpnia 1972 roku, do przejścia na emeryturę. Uczył języka rosyjskiego i chemii.

Właśnie dzięki zachowanym w szkole dokumentom, udało się dokładnie odtworzyć zawodowe etapy życia Łucjana Dąbrowskiego. Dużo trudniej jest uzupełnić jego życiorys o prywatne elementy biografii oraz jego twórczość.

Łucjan Dąbrowski był zdolnym rysownikiem i poetą. Niestety zachowało się bardzo niewiele tej spuścizny. Wśród ustnych rodzinnych przekazów zachowała się także opowieść o wielkiej miłości Łucjana do pięknej córki rabina, którą potwierdzają zdjęcia wykonane przed wojną w Zaleszczykach. Nie wiadomo jednak, co wydarzyło się po wybuchu wojny.

Łucjan Dąbrowski biegle władał językiem rosyjskim, ale znał też francuski, niemiecki i ukraiński.

We wspomnieniach przyjaciół zachował się jego obraz jako błyskotliwego gawędziarza, człowieka rodzinnego i dbającego o bliskich.

Łucjan Dąbrowski zmarł .. 1987 roku, spoczywa na żołyńskim cmentarzu.